ZAGREB, 27. ožujka (Hina) - Što rade šarani nakon što ih ulovimo i pustimo? Umiru li ili i dalje žive svojim ribljim životom? Nauče li nešto iz svog lošeg iskustva ili sve zaboravljaju i spremni su ponovo zagristi u isti mamac? Što
reći na podatak da je riba zvana Štef kod Rakitja ulovljena po treći put u samo godinu dana?!
ZAGREB, 27. ožujka (Hina) - Što rade šarani nakon što ih ulovimo i
pustimo? Umiru li ili i dalje žive svojim ribljim životom? Nauče li
nešto iz svog lošeg iskustva ili sve zaboravljaju i spremni su
ponovo zagristi u isti mamac? Što reći na podatak da je riba zvana
Štef kod Rakitja ulovljena po treći put u samo godinu dana?!#L#
U Engleskoj, domovini suvremenog šaranskog ribolova, o tomu se vodi
računa, pa su tako veći šarani ulovljeni i pušteni nekoliko puta s
udice dobili i svoja "osobna" imena. Tako se "golać" iz jezera
Fishabil, težak više od 17 kilograma, zove Bilova riba, a
najpoznatiji "ljuskaš" težak gotovo 14 kilograma nazvan je Spike.
Bazil je šaran iz jezera Yateley i težak je 20,58 kilograma,
objašnjava Aleksandar Puškadija u mjesečniku 'Udica'.
Nakon što je kod Rakitja ulovio šarane teškog 20 kilograma i pustio
ga natrag u vodu, Nikica Šprem je uspoređujući oblik ribe, raspored
ljusaka i ožiljke, ustanovio da je dotična ribetina ranije
ulovljena čak dva puta i isto toliko puta vraćena u svoje
slatkovodno carstvo. Prije Šprema, šarana je ulovio Stjepan
Gorički, a onda i Željko Grinfild. Bio je nešto lakši no udebljao se
zimi i takav se namjerio na Nikicu Šprema. Po treći put!
Preostalo je još da se dvadesetkilašu iz Rakitja nadjene ime. Iz
poštovanja prema Stjepanu koji je prvi ulovio grdosiju, šaran je
dobio ime Štef. Ako ulovite golaća teškog oko 20 kilograma s
točkastim ožiljkom na desnom boku znajte da je to taj. I pustite
Štefa neka živi!
(Hina) ld ld